Düşler ve Gerçekler

"Evet! Evet! Senin şu düşlerin!" diye bağırdı adam. Bu noktaya ulaşmaları onu çok mutlu etmiş gibiydi. "İşte sorun da burada, düşlemek yasak!"

"Düşlememelisin! diye yankılandı Thomas Gradgrind'in sesi, "Böyle bir şey yapmamalısın."

"Gerçekler, gerçekler ve yalnızca gerçekler!" dedi adam.

"Gerçekler, gerçekler ve yalnızca gerçekler!" diye yankılandı Thomas Gradgrind'in sesi.

...

Charles Dickens'ın Zor Zamanlar kitabından bu alıntıyla herkese günaydın, iyi günler, iyi geceler❤

Başlayalım biraz konuşmaya.

Thomas Gradgrind'e göre boş bir kafa, hayallerle dolu olan bir kafadan çok daha iyidir. Ya gerçeklerle dolu olacaksın, ya da? hiç. Hiç işte; elle tutulamayan, sayılamayan ölçülemeyen şeylerden ne yarar gelir ki! diye düşünür Gradgrind. Coketown kasabasının sakinleri böyledir işte. Maddecilik hakimdir oralara. Çocuklara hayal kurmamaları öğretilir. Sevmeye bile hakları yoktur.

Korkunç. Distopyada gibi hissettiniz mi siz de?
Ben korkunç şeyler hissettim çünkü Thomas Gradgrind'le tanışınca. Hayal kurmanızın yasak olduğunu düşünün. Nasıl yaşardınız?

Her şeyi geçtiğimi varsayıyorum, belki de en büyük sorunum uykuya dalmak olurdu. Benim için hayallerim beni mışıl mışıl uyutan masallarım haline geldi çünkü.
Bazılarının yaşanmayacak olmasını bilmek de üzmüyor mesela. Çünkü düşünmek serbest! Kafanın içinde serbestsin. Sen, sen, sen. Yalnızca sen varsın. En özgür bölgendesin. Varsın yaşanmasın, nefes alıyorsak umut yok mudur?
Fakat,
Fakat bazen zor yine de, biliyor musunuz? 
Ama olmama ihtimalinden dolayı değil. Beni çok hayal kuranlar anlayacaktır.
Çok hayal kurduğunda gerçeklere daha sert çarpıyorsun. Doz aşımı gibi bir nevi. Sana iyi gelen o ilacı o kadar sık kullanmışsın ki bıraktığında, gerçek dünyana baktığında sanki koskoca bir kayaya çarpıyorsun.

Bazen nerede durmam gerektiğini bilmem gerekiyor sanırım. Oğuz Atay diyor ya, 

"Anlamıyorum. Oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor. Hiç anlamıyorum."
Anlamıyorum. Bu oyunu nerede bitirmem gerekecek, hayat tam olarak benim için nerede başlıyor, bunu anlamıyorum. Benim için hala her şey bir oyun gibi. 20 yaşındayım. 30 yaşında da oyun gibi geleceği düşüncesi sarıyor beynimi. 
Düşlemeden duramıyorum. Ne olacak, nasıl olacak, düşündüklerim-düşlediklerim gerçekleşecek mi? 

Bu kadar hayalperest biri olmak gerçekten çok zor. Ama inanın bana hayatınızı masal gibi yaşıyorsunuz. Her zerresini hissederek. Acıtsa da, çoğunlukla iyi geliyor bu size. Zor evet, çok zor. Ama çok güzel.



Anlam aramıyor, anlam yaratıyorsunuz. Çok fazla gülüyor, çok fazla ağlıyorsunuz. Çok konuşuyor, çok susuyorsunuz. Her şeyi isteyerek ve dibine kadar yaşıyorsunuz. 
Ve etrafınız Gradgrind'lerle dolu.

Merak etmeyin.
Hikayenin sonunda Thomas Gradgrind de hayal kurmayı öğrendi.