Bedenini Keşfet

Pilates sever herkesin onunla bir tanışma hikayesi vardır. Peki bu adı ona veren kişi, onunla nasıl tanışmış? Bahsettiğim kişi Joseph Hubertus PILATES. 1883 yılında doğan Joe Amca; küçük yaşlarda astım, romatizmal ateş ve raşitim(kısaca kemik zayıflığı) hastalıklarına sahipti. Babası jimnastikçi, annesi ise alternatif tıp doktoru olan Joseph-ki bu onun şansıydı-; sık sık evde vakit geçirerek, kendi bedenini keşfe çıktı adeta. Tıp ve spor kitapları okudu. Yoga, kayak, savunma sporları, ağırlık çalışmaları üzerine yoğunlaşıp uzmanlaştı. Ve hepsinin mükemmel bir sonucu yahut birleşimi diyebileceğimiz pilatesi keşfetti. Hikayenin daha devamı var. Eşiyle birlikte birçok insanı sağlığına kavuşturmalarıyla sonuçlanan bir hikayeleri var fakat ben kendi yorumumu katarak devam etmek istiyorum. 


Benim hikayem, 69.9 kiloyu tartıda görüp bir şeylerin kafama dank etmesiyle başladı. Ama spora asıl bağlanışım 51 kiloya düştükten sonra oldu. Hani derler ya, vardır bunda da bir hayır, diye. Gerçekten varmış. Ben zamanında 70 kiloya merdiven dayamasaydım; ne tenisle, ne fitnessla, ne pilatesle, ne yogayla, ne koşuyla ne de oryantiringle tanışabilecektim. Bunlar benim için çok büyük şükür sebebi. Çünkü ben kendimi bildim bileli duygusal bir insanım. Son 1 senedir ise biraz agresif yönüm ağır basmaya başladı.

Tenis öyle bir şey ki benim için; içimdeki kırılgan kız koşarak uzaklaşır. Güçlü, daha güçlü hissetmeye başlarım. Arada umutsuzluğa kapılırım, sonra tek bir güzel backhand vuruşum her şeyi yerli yerine koyar! Tenis öyle azimli bir şey ki; hala güzel servis atamam mesela, ama asla pes etmedim ve etmeyeceğim. İçimdeki cesur kızı açığa çıkarır.

Koşu öyle güzel ki benim için; en çaresiz hissettiğim anlarda giyerim spor ayakkabılarımı, çekerim eşofmanlarımı; ciğerlerimin yandığını hissetmek tüm acılarımı unutturur. 20 dk koştuktan sonra bile şaşırırım, 20 dk önce oturmaya devam ediyor olsaydım belki de hiçbir acımla baş edemeyecektim diye düşünerek.

Pilates öyle anlamlı ki benim için; 18 kiloyu verdikten sonra, sporla aramdaki bağı asla koparmamamı ve ona aşık olmamı sağlayan şey! Bunun benim için önemi tarifsiz. O benim vücuduma saygı duyma biçimim. Ve bunu okuyan kişi pilates yapıyor ise bunu içinde hissedecek ve beni anlayacaktır. Eğer yapmıyorsa dikkat dikkat.. acilen bu mutluluğu tatmalısın ey arkadaşım! :)

Oryantiring! Doğada yön bulma sporu. Duymadıysanız araştırıp bilgi sahibi olmanızı öneririm. Hatta belki başka bir yazımda ondan bahsederim, beraber hakkında konuşuruz. Bu değişik spor Türkiye'de daha yeni yeni yaygınlaşıyormuş. Tof (Türkiye Oryantiring Federasyonu)'u takip etmelisiniz. Ben bu sporla bu sene tanıştım, üniversitede ilk senemde yani. Yurttaki Nesrin ablacığımız sağolsun, bizi etkinliklere kattı ve bu sporu sevdirdi. Yeri geldi beraber akşamları koşuya çıktık, birbirimizi motive ettik.. Yeri geldi etkinlik günü 3 kişi kaldığımız için pes etmeyip, beraber 1 buçuk saat yürüdük... Sonra da sinema ile ödüllendirdik kendimizi :) Spor bağlar çünkü, spor insanları birbirine katar, katıştırır; saygıyı sevgiyi artırır...

Benim için anlamına gelecek olursak; oryantiring benim korkularımı yenmemi sağlayan spor. Kaybolur muyum, karşıma bir köpek çıkarsa naparım, çok dikenli yerlerden nasıl geçerim, eyvah geç kaldım, ya yapamazsam.. gibi korkular. Ama hepsini yenmekteyim ve tamamen yenmek de istemem açıkçası. Bu korkular biraz olmalı ki insanı diri tutsun.. 

Korkmayın korkularınızdan!

Yoga.. Yoga ise en yakın zamanda kendini şefkatine bırakmayı düşündüğüm o güzel spor. Handstand ise hayalim! Gerçekleştirdiğimde buralara bir fotoğraf bırakarak sizinle paylaşacağım.

Bedenini keşfet.. Ona saygı duy.. Gücün içinde hassaslık, hassaslığın içinde güç.. Cesaretin içinde ürkeklik, ürkekliğin içinde cesaret.. Ne güzel şeysin sen pilates!